Živojim Mišić, jedan od najvećih srpskih vojskovođa, rođen je na današnji dan 1855. godine u selu Struganak kod Mionice.
Živojin je napisao nekoliko vojnih rasprava a najpoznatine delo jeste „Strategija“.
Bio je učesnik srpsko-turskih ratova (1876 – 1878) i to na samom početku svoje četrdesetogodišnje službe, gde je stekao svoja prva ratna iskustva, prvo kao pitomac – narednik, zatim je stigao do čina potporučnika.
U Bruku je završio Austro-Ugarsku školu gađanja i dvogodišnju pripremu za generalštabnu struku, pored četvorogodišnje Artiljerijske škole.
Takođe, učestvovao je u kratkotrajnom Srpsko-bugarskom ratu održanom 1885. godine. Mišić je punih šest godina pored redovnih dužnosti predavao strategiju na Vojnoj akademiji.
Nakon Majskog prevrata bio je primoran da se penzioniše, dobivši čin generalštabnog pukovnika, jer je smatran previše bliskim svrgnutoj dinastiji Obrenovića, ali je reaktiviran 1909. godine, tokom aneksione krize na lični zahtev načelnika Vrhovne komande generala Radomira Putnika, kome je bio pomoćnik.
U Balkanskim ratovima takođe je bio pomoćnik načelnika Vrhovne komande, generala Putnika, bio je njegova desna ruka. Neposredno je sarađivao na planiranju i rukovođenju operacijama protiv turske Vardarske armije, zbog čega je posle Kumanovske bitke unapređen u čin generala.
Posebno se istakao pravilnom procenom situacije prvog dana bitke na Bregalnici, kada je srpska Vrhovna komanda u Skoplju razmatrala pitanje na kojoj liniji će primiti odsudnu bitku. Usvajanje njegovog predloga imalo je presudan uticaj na dalji tok i konačan ishod odlučujuće bitke Drugog balkanskog rata. Po završetku ovog rata, Mišić je po drugi put penzionisan.
Međutim, pred samo izbijanje Prvog svetskog rata, opet je bio reaktiviran i postavljen za pomoćnika načelnika Vrhovne komande. Mišić je insistirao na dubljem povlačenju, skraćenju fronta cele srpske vojske, kojim bi se ostalim armijama dalo vremena za odmor, popunu zaliha i snabdevanje. To njegovo „kockanje“ se isplatilo pošto je austrougarska vojska previše raširila svoje linije, pa je teško poražena u kasnijem srpskom kontranapadu. Za zasluge i izvojevanu pobedu, Mišić je 1914. godine unapređen u čin vojvode (maršala).
U oktobru 1915. godine, nakon novog združenog napada nemačke, autrougarske i bugarske vojske na Srbiju kada se srpska vojska povukla, Mišić je predložio da se izvrši protivnapad. Nakon dobijanja predloga od strane zapovednika armije na sastanku u Peći usledilo je povlačenje.
Nakon ovoga Mišić je predao zapovedništvo armije i otišao na lečenje u Francusku.
Sredinom 1916. godine ponovo je postavljen za zapovednika Prve armije koja je zaustavila i naterala na povlačenje bugarsku vojsku i oslobodila Bitolj.
Pred kraj rata u junu 1918. godine zamenio je mesto s generalom Bojovićem i postavljen je za načelnika štaba Vrhovne komande.
